Historia gitary elektrycznej od momentu jej wynalezienia w 1931 roku


Historia gitary elektrycznej sięga roku 1931, w którym George Beauchamp stracił pracę u producenta gitar National i pozostając w domu, eksperymentował całe tygodnie przy stole kuchennym, używając prostych narzędzi i materiałów znalezionych w domu takich jak kawałki drutu i magnesy.

Skonstruował w ten sposób pierwszy przetwornik gitarowy. Już wcześniej, w 1925 roku, pragnąc wzmocnić dźwięk swojej gitary, George Beauchamp eksperymentował bezowocnie z igłą gramofonu ale wynaleziony przez niego i później opatentowany przetwornik został użyty w pierwszej gitarze elektrycznej, która została zbudowana w ciągu jednego wieczoru przez przyjaciela Beauchampa, Paula Bartha, lutnika pracującego dla National, i to w dodatku na tym samym kuchennym stole, przy którym pracował Beauchamp.

Z prototypem pierwszej gitary elektrycznej nazwanej „patelnią” wynalazcy udali się do Adolpha Rickenbackera i namówili go do współpracy przy produkcji tego instrumentu. Ze względu na swoje powszechnie znane nazwisko, które należało również do lotnika z pierwszej wojny światowej, Eddiego Rickenbackera, firmę nazwano Rickenbacker. Firma ta później produkowała do dziś bardzo cenione na rynku gitary basowe. „Patelnia”, którą wynaleźli okazała się wielkim sukcesem, chociaż stosowano ją prawie wyłącznie jako gitarę hawajską. Sukces wynalezionego instrumentu, czyli gitary zachęcił innych do podobnych przedsięwzięć. W wyniku takich poszukiwań producent instrumentów muzycznych, Gibson, stworzył zespół pracujący nad konstrukcją przetwornika podobnego do tego który stworzył Beauchamp. W wyniku tych prac w 1935 powstała słynna gitara elektryczna ES-150, zwana hiszpańską gitarą elektryczną. Była to gitara z pudłem rezonansowym, z charakterystycznymi dla instrumentów smyczkowych otworami po obu stronach nasady gryfu, posiadająca również zestaw przetworników nowej konstrukcji, zyskała ona dzięki temu wielka popularność. Gitara ta od początku sprzedawała się w dużych ilościach.