Gitara klasyczna jest to oryginalna gitara, z której wyewoluowała cała rodzina instrumentów akustycznych i elektrycznych. Współczesną gitarę klasyczną znaną nam zaprojektował Antonio de Torres.

Ta gitara posiadała większe pudło rezonansowe niż instrumenty dotychczas używane oraz belkowanie w kształcie wachlarza, co podniosło siłę i poprawiło barwę brzmienia tego instrumentu. Gitara klasyczna wyposażona jest w miękkie struny, dawniej wykonywane z preparowanych jelit zwierzęcych a następnie począwszy od 1946 roku strun wykonanych z nylonu. Gitara klasyczna jest instrumentem stosunkowo cichym, dlatego rzadko używana w grze zespołowej i najczęściej służy jako instrument do akompaniamentu soliście. Jeżeli chodzi o styl i strojenie gitary to jest to instrument transponujący o oktawę w dół.

Klasyczny strój gitary to E A d g h e1. Typowa skala gitary klasycznej to E-h2, chociaż ostatnio coraz częściej spotyka się instrumenty z dwudziestym progiem umożliwiającym wydobycie dźwięku c3. Wydobycie wyższych dźwięków możliwe jest za pomocą tak zwanych flażoletów a często też, w celu rozszerzenia skali, obniża się strój najniższej struny do D.

 Na gitarze klasycznej gra się na siedząco, opierając dolne wcięcie pudła na lewym kolanie a lewą nogę stawia się na podnóżku, z gryfem wzniesionym w górę i odchylonym od poziomu o kąt od 15° do 45°. W zastępstwie podnóżka, od kilku lat dostępne są na rynku poduszki lub tak zwanymi podgitarnikikami czyli przyssawkami pod gitarę, które umieszczane są między udem a instrumentem i stawiają gitarę w podobnej pozycji. Obie stopy są wtedy oparte o ziemię, dzięki czemu pozycja podczas gry jest bardziej naturalna i mniej obciąża kręgosłup dając taki sam komfort gry jak w przypadku podnóżka. W struny gitary uderza się palcami prawej ręki i tu zwykle gitarzyści wykorzystują do tego długie paznokcie prawej dłoni. Czasami do wydobywania dźwięku używa się kostki czyli piórka. Dotyczy to jednakże gitary akustycznej wyposażonej w metalowe struny i wykorzystywanej w muzyce rozrywkowej oraz gitary klasycznej w piosence turystycznej i poezji śpiewanej.